سردرگمی در سیاتل روستا

از این که حوصله ی افراد رو سر ببرم متنفرم... اما برای حضور در صحنه یا باید بدترین بد بود یا خوب ترین خوب! حالا که من، هیچ کسری از خوبی در دیدگانتان نشدم و ساخته شدم که فرقی داشته باشم با گلدون کنار اتاق، تصمیم که نه، تشخیص میدم بده باشم. حوصله سر بره!

ریدم حاجی.

دلم گرفته، کلی پروژه ریخته روی سرم. کسی بهم فکر نمیکنه. کالی لینوکس نصب نمیشه. خستمه، خستمه، خستمه، خستمه. فقط صبر کن، فقط صبر کن، پرده ها میفته بالاخره...

+ حال نداشتم بیام وبلاگت. زمان ما، عاشق میشدن با تبریک.

همه چی تو زندگی جالبه... من یه قدرت ماورائی دارم. یه سوپر هیرو ام. من میتونم تو هر جمعی نامرئی بمونم... بوی ضحم جسد بگیرم. من فراموش شده ترین فرد جهانم. من یه قدرت ماورائی دارم در فراموش شدن و فراموش نکردن... صبر کن صبر کن، آخه من دوستت دارم. توو چشام نیگا کن لامصب.

تولد یکیو تبریک گفتم که عاشقم شه، نشد. پروژه میزنن به من نمیگن، منم نفهمیدم. صبر کن فقط، صبر.